خسته ام

خسته ام از این خیرگی ها

در خانه از خیرگی من به او از رو رفت

خانه ی بی مروتی ست

و همه گریان

گل من گریه نکن

سخن از اشک مخواه که سکوتت گویاست

از نگاه کردنت احوال تو را می یابم

دل غربت زده ام بی تو نوایی تنهاست

من و تو می دانیم چه غمی در دل ماست

اشک تو صاعقه است تو به هر شعله ی چشمان ترم می سوزی

بیش از این گریه نکن

من چو مرغ قفسم تو در این کنج قفس

بال و پری می سوزی دل به امید مبند

گل من گریه نکن